மனிதம்

உடலை உரித்து 

உயிரையே காய வைக்கும் போல
நல்ல வெயில் ...

கோடையின் கொடூரம்..

ஒரு
வயதான ஊனமுற்ற
பெரியவர்
சக்கரம் பொருத்திய
ஒரு பலகையில்...
கைகளில்
பழைய காலணியின் உதவியுடன்
தரையைத் தேய்த்து
மெதுவாக ஊர்ந்து கொண்டிருந்தார்

கைகளில் வலு இல்லாததால்
கண்கள் நீர்த்துளியுடன்
யாசித்துக் கொண்டிருந்தது...

நெற்றியில்
ஒரு சிறு கருந்தழும்பு

இஸ்லாமியராக இருக்கலாம்...

சிறு
குறுந்தாடி..

எப்போதும் மடியில்
காணப்படும் ஒரு புத்தகம்
பைபிளோ, கீதையோ

அவர்
கிருத்தவரோ..  இந்துவோ...
எதுவாக இருக்கவும்
ஊகிக்க
காரணங்கள் இருந்தன..

ஆனால்
ஒன்று மட்டும் உறுதி

அங்கே
கடந்து சென்று கொண்டிருந்த
மனிதர்களில்
இந்த மதங்கள்
அனைத்தும் இருந்தன...

ஒருவரும்
முன் வராத நிலையில்
எங்கோ நின்று கொண்டிருந்த
ஒரு சிறுவன்
ஓடி வந்து
தன்னிடம் இருந்த
தின் பண்டத்தில்
பாதியைத் தந்தான்... சிரித்தான்...

மனிதம் என்பது
மதங்களிலும்
மனிதர்களிலும்
தேடப்பட்ட வேண்டிய ஒன்று...

ஆனால்

அது
குழந்தைகளிடம்
இரண்டற கலந்த ஒன்று

எல்லா மனிதர்களிடமும்
ஒரு
குழந்தை உள்ளம்
இருக்க வேண்டும்...

அது
நம்மை
இறைத்தன்மையுடன்
வாழ வைக்கும்...

வாழ்க வளமுடன்...

~கலாப்ரியன்